bo smutek
Bo tylko smutek znam z życia
reszty nie pojmuje
miłości zasmakowałem lecz to nie życie
ze smutku utkane łzami posklejane
wspomnienia przed snem przeglądane
w głowie zasnutej myślami „jak by to
mogło być pięknie gdyby…”
gdybym życia poznać chciał wcześniej
widział bym co robić lecz życia nie znam
i żyć się już nie chce bez cząstki siebie
bez miłości bez tego co do życia potrzebne
do miłości co góry przenosić może
co resztę na dalszy plan odkłada
i tylko ona trwa, lecz tego nie mam,
szczęścia miłości już brak,
bez tego żyć się nie da więc co mi
pozostaje…
Komentarze (3)
O miłość zawsze warto walczyć., Tak treść jest
wspaniała. Tyle smutku samotności w niej. Bezwzględu
na wiek człowiek na miłość zasługuje nie ważne jaki
jest i skąd pochodzi, jaki kolor skóry ma... Trzeba
walczyć czasami łatwo nam się mówi wystarczy chcieć,
ale ja sama wiem, że samo chcieć i mieć chęć do czego
kolwiek to nie wszystko.... Pozdrawiam
czytałam oba ,ten i poprzedni,nie przeszkadza mi forma
,dużo tu smutku...taka właśnie samotność...szukać
szczęścia trzeba-pozdrawiam
Treść mi się podoba, ale wiersza to to nie przypomina.
Podzieliłabym na strofy.