Bo to nie fortuna
Samotna, choć nie sama
bo przecież jesteś z nim.
Wstrząśnięta, nie zmieszana
potępiasz ludzi tych
Co swoim nic nie dadzą
lecz sami wszystko chcą.
Do biedy doprowadzą
ich nie obchodzi to.
A ty, choć bieda w kątach gra
podzielisz się z ubogim.
Z czystego serca uśmiech dasz
zaprosisz w skromne progi.
Bo choć biedaczek nie ma nic
to ty wiesz o co chodzi.
Nie pieniądz rządzi światem twym
a życie z człekiem w zgodzie.
Komentarze (4)
fajny wiersio :)
być człowiekiem dla człowieka - zwyczajnie - ładny
wiersz -pozdrawiam
Tak, "zgoda buduje..." Trudno nie zgodzić się z
przesłaniem Twojego wiersza. Pozdrawiam
nie patrzmy na tych co u góry,lecz na siebie...