Ból pamięci
Porywają mnie gdzieś, w nicość, te
wspomnienia
bo nicością jest już życie, bez wyrazu
ciągły ból, nie daje od nich mi wytchnienia
i nie blaknie mimo pragnień, treść
obrazu
Już nie pragnę, w dalszej drodze mego
życia
żadnych wzruszeń, wszystko stało się zbyt
małe
i nie warte porównania, do przeżycia
chwil, okrutnie odebranych mi na stałe
Nie powracam nazbyt często, do pamięci
zbyt boleśnie, w głębi serca, odciśnięta
tylko, rozdział chcę należny w niej,
poświęcić
tym wspomnieniom, które ciągle ból pamięta.
autor
zofia
Dodano: 2009-01-10 07:55:14
Ten wiersz przeczytano 958 razy
Oddanych głosów: 36
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
Bolesnych chwil trudno zapomieć... piękny, wzruszający
wiersz.
Ból pamięci , powracam często do wspomnień, one
wracają do mnie..śmierć miłości (żony). Głowa do gory,
życie wciąż przed nami.
Czas będzie mijał, ból znajdzie trwałe miejsce w
zacisznym kątku serca,a życie moze jeszcze nabierze
wyrazu.Piękny wiersz.
Zapomniec co boli , czego wskrzesic
sie nie da,,,isc przed siebie ku wolnosci,,
ku gwiazdom i sloncu...ku nicosci,,,
dobry refleksyjny wiersz.
Czasem jest małe? Ale czy na stałe?
Bardzo ładny, wzruszający wiersz... Ból pamięci można
ukoić wybaczeniem....
Piękne podkreślenie "nicości" w Twoim wierszu... Miło
się go czyta!