Boleść duszy
Tęsknoty
matnia
rośnie w siłę
podsyca
nierealność połączenia
jak Księżyc
i Ziemia
krążą po orbitach
zdani na siebie
jedno drugiemu
niezbędne do życia
w oddaleniu
nigdy razem
-33-
autor
Kri
Dodano: 2022-06-13 12:21:39
Ten wiersz przeczytano 1501 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Księżyc powoli oddala się od Ziemi i już niedługo (za
kilkaset tysięcy, albo kilka milionów lat) opuści ją
na dobre. Wtedy Ziemia oszaleje. Bieguny zaczną się
przesuwać, co pociągnie zmiany klimatyczne, prędkość
obrotu wokół osi zacznie maleć (wydłużenie dób) itp.
Myślę, że bohaterów Twojego wiersza ominie tak
dramatyczne rozstanie.
Poruszający wiersz przepełniony tęsknotą...pozdrawiam
Wymownie o tęsknocie, ciekawe porównanie, dobrego
wieczoru życzę :)
Przypomina "Rozłączenie" J. Słowackiego. W nastroju,
oczywiście :)
Tęsknota serce i duszę paraliżuje. Ten kto tęsknił to
dopiero zrozumie - jakie to obezwładniające uczucie.
Pozdrawiam serdecznie, życzę dnia z pogodą ducha:)
Tęsknota, aż boli.. może czas lekarz ukoi ból..
Pozdrawiam ciepło :)