Boleść duszy
Tęsknoty
matnia
rośnie w siłę
podsyca
nierealność połączenia
jak Księżyc
i Ziemia
krążą po orbitach
zdani na siebie
jedno drugiemu
niezbędne do życia
w oddaleniu
nigdy razem
-33-
autor
Kri
Dodano: 2022-06-13 12:21:39
Ten wiersz przeczytano 1491 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Smutny, krótki, wymowny wiersz.
Pozdrawiam cieplutko :)
Re: wandaw,
dziękuję za odwiedziny, komentarz,
pozdrawiam bardzo serdecznie:)
Wymowny smutny wiersz :( Czasem tak bywa. Szkoda że
mnie zawsze możemy realizować marzenia i być tam gdzie
byśmy być chceli.
Pozdrawiam serdecznie Kri :)
Re: _wena_ ,
bronisława.piasecka,
dziękuję za odwiedziny,
komentarze,
pozdrawiam bardzo serdecznie:)
Na tęsknotę nie mamy wpływu. Przychodzi i odchodzi
falami. Serdecznie pozdrawiam.
Gdy nie widać szansy na spełnieniu marzeń w sferze
uczuć, cierpienie duszy jest tożsame z męką ciała i
umysłu.
Smutne to ale prawdziwe.
Serdecznie pozdrawiam :)
Dziękuję miłym gościom za przeczytanie, przychylne
komentarze,
pozdrawiam bardzo serdecznie:)
Bywa i tak, nie mamy na to rady.
Pozdrawiam serdecznie.
Smutne, ale warte zastanowienia.
I tak by się chciało, by razem były.
Na wiele nie mamy wpływu.
Pozdrawiam serdecznie
Pięknie zobrazowana rozłąka dwojga ludzi.
Miłość pragnie bliskości i tęskni.
Księżyc i Ziemia, razem przyciągają się, ale krążą po
oddzielnych orbitach.
Przepiękny wiersz.
Niezwykły klimat wiersza.
Pozdrawiam serdecznie
na odległość żadna to miłość... jest jak bańka mydlana
... krucha
kiedy orbity nie zbliżają się nie ma się co łudzić, że
wpadną na siebie. Podoba mi się Twój wiersz jest
bardzo wymowny. Pozdrawiam Kri, miło było zajrzeć do
Ciebie. Pozdrawiam życzę przemiłych snów.
Obrazowo.
Ślicznie.