Brzeg rzeki.

Usiadła na brzegu rzeki
Wpatrzona w falującą otchłań wody.
Cieszył ją ten widok..
Od dłuższego czasu było coś,
Co powodowało uśmiech na jej powabnych ustach.
Usiadła na srebrzystym kamieniu
Wodząc oczami po rozkołysanej wodzie.
Ucieszona każdym muśnięciem
Opadających liści..
Pogrążona w tym pięknym transie,
Zastanawiała się nad istnieniem zła.
Z jakiej przyczyny ono powstaje?
Dlaczego ciągle dręczy ludzkie serca?
Dlaczego nie pozwala być szczęśliwym?
I czemu niszczy człowieka?
Co pomaga żyć takiej sile,
Powodującej ogromne zniszczenia?

Usiadła na brzegu rzeki
Wpatrzona w falującą otchłań wody.
Wiatr lekko kołysał jej rozwiane włosy
A szum błękitnego potoku pobudzał jej nieśmiałe zmysły.
Utkwiła wzrokiem w śnieżnobiałej,
Wolno unoszącej się na wodzie, lilii wodnej.
I chciała poczuć tę wolność.
By raz na zawsze oderwać się
Od złudnych marzeń i nierealnych myśli.
Aby na nowo móc rozpocząć niezwykły okres
Swego bezsensownego żywota..
I udowodnić, że potrafi być lepszym człowiekiem.

Wpatrzona w falującą otchłań wody
Skoczyła w przepaść..

autor

pejsana

Dodano: 2006-12-20 15:06:08

Ten wiersz przeczytano 492 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie