brzoza, jaskółka, lustra i inni

- brzoza - równowaga elementów, bycie pośrodku
wszystko jest we wszystkim, wszystko jest ciągłością, ale
brzoza ma równowagę elementów.
- jaskółka - to ciągły ruch, istota życia a zarazem jego znikomość.
Idące w parze. Jaskółka za każdym razem znika i się pojawia,
z nieskończoności wraca w skończoność, nieuchwytna jak duch,
wolna - uczestnicząca w życiu które ją przerasta, ale nie tracąca
kontaktu z chwilą doczesną, zanurzona w nieskończoności skończoność -
związana z pięknem chwili przemiany ciągłości - autentyczna, zero fałszu.
- lustro obawy, perfekcji i poczucia winy - może poszerzyć chwilę,
nadać jej tło dystansu, ale zgubić konkret i potem z nieskończoności pięter
przepuszcza się okazję, już nie zacina chwili na czas, tego nie można robić
w nieskończoność, czas nie jest nieskończenie podzielny, musisz tu pozostać,
a gdy widzisz tą zatoczkę z karasiem pod wodą i wodorosty i już wiesz, że masz go na żyłce, i nagle jesteś na piętrze i jeszcze piętrze - i są te poręcze jak w bloku nawet - to nie złapiesz, przegrasz z rybą, ze sobą, z realnością zdarzeń - w końcu.
- lustro wycofania - wytraca ruch i czas, to mi się kojarzy z drugim snem: jadę
samochodem, ale on już jest na zakręcie, ja kieruję jeszcze ale jestem daleko
za samochodem i w pewnym momencie nie wiem co on tam robi,
bo pozostaję poza, te zdalne sterowanie nie działa, coraz bardziej nie wiem
co się dzieje. Wyczucie, ile można na nie liczyć, za daleko jestem od pojazdu.
- idea doskonałości - musisz ich dogonić, tak mało umiesz - tak wiele potrafią,
oj ja biedny, sobie nie dam rady - jakie to smutne, tylko w tym dążeniu do
doskonałości jest „ja“ i jego spóźnienie, co za głupia egoistyczna tortura,
nawet nie sumienia ale próżności.
Kiedy te wszystkie opanuję umiejętności?, nawet nie tyle dla siebie,
co dla tych samic - a przecież chcesz być szczęśliwszy - to przestań myśleć o
sobie, nawet zrób coś dla innych, nawet nie dla samic, tak po prostu.
A tak to życie przechodzi, idea doskonałości i perfekcji nie pozwala płynąć,
w rezultacie jest się wiecznie młodym.
- idea grzechu - zjawił się, położył kres, nieczysty, pokuta, całe szczęście
obok, to się wiąże z tym pozostaniem w tyle, z tym pozostaniem samemu
- obce języki - powolny ruch jaszczurki, gruchanie gołębi, ich osobiste
podejście do sprawy życia i miłości. Gołębie maja swoje słowa trudne do
powtórzenia dla nas. Przebywają obok nas, ale jakby poza nami, może w raju
dzieciństwa albo kochanków z bajek.

autor

Senograsta

Napisany: 2023-08-30 Dodano: 2023-08-30 07:29:23

Ten wiersz przeczytano 907 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Sztuka Okazje Imieniny

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie