bycie...

.....samotność jest potrzebna...wówczas bardziej
poznajemy siebie...bycie innym nie jest łatwe...ludzie
inności nie rozumieją....i izolują...sny nie zastąpią
kamieni na drodze...przyjaźń jest mostem, który sam
musisz budować z przyjaźni....zawieszając białą flagę
poddajesz się w połowie drogi....życie to walka....a
myśli nocą z porankiem zmieszane powinny budzić miecze
w tarocie....strach mija....trzeba tylko zacząć
walczyć o ....swoje bycie.....wiersz nie jest
obojętny....to nocna rozmowa z samym
sobą....emocjonalna i pełna wewnętrznej
melancholii....pozdrawiam ciepło liści
szelestem...;-)))

tak częsty sen który się nocami śni
mógłby zastąpić ciąg niemych przeznaczeń
- a płot wygląda mi na całkiem solidny;) a strach ma
wielkie oczy:)

Masz rację "samotność przytłacza"... wiersz do
przemysleń ...

Samo życie nas przytłacza i ciężko cokolwiek myśleć po
swojemu, żadne sytuacje nie pozwolą nam się odbić od
tego dna do którego jesteśmy przytłoczeni każdy na
swój sposób. Pytań różnej maści mamy wszyscy, a
odpowiedzi nikt nam nie udzieli- takie jest to bycie w
niebycie - można też mieć inne odczucia...powodzenia

piękny refleksyjny bo inność to nie wybór to fakt bo
każdy inny Dążenie do fascynacji i odnalezienie
radości w sobie przebija w wierszu dokładnie bo
pasywność i tak budzi tęsknotę do poukładania marzeń i
przywrócenia dobrych sensów a lęk o przyszłość
potęguje się bo czas płynie nieubłaganie Wiersz
nastrojowy przesłanie pobudzić mimo frustracji Dobrze
napisany

Takie wiersze obowiązkowo czytać wolno= powoli,
zupełnie inny wydźwięk. U mnie odbiór - na tak.

wiersz refleksyjny- dobry

Zgrzyta mi na początku- zwłaszcza pierwszy wers .
Zmieniłbym na ,,byciem". Dalej jest już całkiem w
porządku.

witaj, ładny wiersz sentymentalny, jak by
usprawiedliwiający, przeszłość i aprobatę
teraźniejszości, aktualny stan ducha.
pozdrawiam.

mam tylko słowa inne, niepokorne/ irytującą myśli
nieprzydatność zdarzeń/ pytania strachem ze snu
wybudzane/ świat pokruszony w zakamarkach marzeń ... i
nic mi po tym, że wieszam białą flagę/ odwracam w
karty wpisany ciąg przeznaczeń/ pragnień nie zduszę
(bolą wszak tak samo)/ w nijakość schowam - samotności
azyl ... odwracam w karty wpisany ciąg przeznaczeń/
jak miało być? cóż, już nie zobaczę

"nie szukam nieskończoności ucieczek przed sobą"
niesamowity wiersz, odbieram go z jednej strony jako
pogodzenie się z rzeczywistością z upływem czasu, z
tym jak jest i że nic tego nie zmienia a z drugiej...
jest jednak strach i jest jakiś bunt niechciany

No jak obojętny, no jak? Kiedy tyle w nim nostalgii,
wspomnienia, zamyślenia, zagubienia. Trochę powrotu. I
szukania. Też tęsknoty, rozrzewnienia. Czekania na
nowe. Samotności w czekaniu na ranek ze szczękiem
pokrywy...
Pozdrawiam, słońce świeci, więc ciepło.

" mam tylko myśli te nie poukładane
spijane z mrokiem budzącego się dnia" One zawsze będą
skłaniać nas do refleksji minionych dni. Ładnie to
wyraziłeś swoim wierszem. Pozdrawiam :)

"pojmowanie inności tak przydatnej czasem" - tyle tu
uczuć,Ty wiesz o czym piszesz i ten "strach".Gratuluję

,,nie szukam ucieczki przed sobą''po prostu
jestem,wczoraj zawsze jest częścią dnia
dzisiejszego,rozumiem Cię doskonale.