Byli i są biedni

Święta cudowny okres nie dla wszystkich

Każdy swój wózek ciągnie

Świat się nie zmienia -byli i są biedni
Jedzie sobie młody człowiek w modnych dżinsach
Samochodem, osiedla przemierza
Sprawdza swoją brygadę ? która od śmietnika
do śmietnika ?
dla niego w samochodzie forsę mu w łapy wtyka
Gdy jego człowiek znajdzie coś co sprzedać można
Zgłasza szefowi w uśmiechu wielmoża
Radość gdy kawał żelastwa zwany złomem
Znajdzie się w ręku, obserwuje go szef za załomem
Ma samochód i nie chwali się ze ma trzy chałupy
Narzeka , goni tych do roboty ? zbierać mi tu na kupy
Gdy ferajna zmęczona wysypuje skarby przed karoserią
Jego oczy najczęściej się na wskroś śmieją
Zezwala tym brudnym iść na swoje barłogowe leże
On jedzie w gości, na romantyczną wieczerzę
Tak świat skonstruowany od prawieków tak myślę
Jedni zdrowi tylko w rękach, inni zdrowi na umyśle
Ci od rąk bez względu na kolor skóry i oczu kształty
Będą szli drogą, bezładu, bezwolni nie na żarty
Ci a jest ich mniejszość, co na umyśle zdrowi
Modlą się do boga ? słowami
niech się plebs nie znarowi

Autor: sloznok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2021-12-29 Dodano: 2021-12-29 21:19:53

Ten wiersz przeczytano 473 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Ironiczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie