Byliśmy i będziemy

Jesteśmy my i wokół przestrzeń.
Za horyzontem skryła się czerwień.
Boso po ciepłym jeszcze piasku;
spacerujemy przytuleni aż do brzasku.

Morze szumi, spadające fale tłuczą.
Przerywają ciszę i groźnie huczą.
Grzywy fal jak loki rozczesane na brzegu.
Ślady stóp zabierają w pośpiechu.

Okryci ciepłym odzieniem i dusze ciepłe.
Zimne stopy, ciała gorące,myśli rozległe.
Widnokrąg ciemny powoli się rozmywa.
Chmury strzępią się, wiatr woale rozrywa.

Morze trwa w swoje zadziwiającej potędze.
Trzymam muszle, dar morza w ręce.
Zapamiętamy siłę wiatru-ogromne zmaganie.
Zostanie nam w sercu lekcja;przetrwanie.


Wracamy do domu, jednak wzmocnieni.
Przyroda dała nam energię z ziemi.
Przed wiekami też ktoś przechodził tu bosy.
Przyroda wiązała i wiąże ludzkie losy.

autor

Maria Magdalena Proskurowska Rubas

Napisany: 2013-11-10 Dodano: 2013-11-10 14:13:20

Ten wiersz przeczytano 782 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie