O capieniu też...

...klimat wiersza dziwny raczej...

Cap razem z capiną zrobili kolację,
a że ich pokarmem nie były frykasy,
to by uwydatnić własne fascynacje,
czosnkowej kupili, dwa pęta kiełbasy.

Cebulkę skroili w cieniutkie paseczki,
czerwoną paprykę, perfidną w ostrości,
octem pokropili – małe dwie łyżeczki,
by dodać sałatce właściwej jakości.

Ser głównie pleśniowy, co ma aromaty,
tak czułe na nosy, capowej rodziny,
musiał się pojawić, tworząc te klimaty,
cuchnąco – pachnące odoru ,,wyżyny’’.

Cap oraz capowa byli zachwyceni,
wszyscy na kilometr czuli woń kolacji,
co drażni normalnie czułe powonienie,
ale pozbawione dziwnych fascynacji.

Choć inni coś czuli, to nic nie mówili,
szanując nawyki i innych dziwności.
Kiwali głowami, nosy wszak krzywili,
porażeni siłą takiej odmienności.

Lecz jak można długo, znosić te zwyczaje,
co każą zatykać nosy, i udawać,
że capienie modnym problemem się staje,
i nas nie dotyczy ta śmierdząca sprawa.

Musimy coś zrobić, musi być też rada ,
na wszystko co przykry odorek posiada…

autor

Grand

Napisany: 2007-10-12 Dodano: 2008-02-08 09:51:22

Ten wiersz przeczytano 815 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie