carpe diem
do babuni idzie wnuczka,
bukiet liści w rączkach niesie:
babcia patrzy i się smuci -
Ach, pamiętam, to już jesień.
A listek pożółkły nuci
jak mantrę piosenkę swoją:
ucz się bez żalu odchodzić
zwyczajnie - tak kolorowo.
uciesz się, że słońce płonie,
spójrz w niebo nad swoją głową -
złoż w podziękowaniu dłonie.
autor
szadunka
Dodano: 2023-09-29 02:35:58
Ten wiersz przeczytano 503 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (20)
Cieply, uroczy wiersz. Pozdrawiam serdecznie :)
Przepiękny, ciepły wiersz!
Tak, bądźmy wdzięczni...
Serdecznie Cię pozdrawiam
A nasze bociany już w Egipcie. Lecę za nimi.
Serdeczności :):)
Piękny wiersz.
Urocza scenka świetnie skomponowana z mądrymi myślami
o przemijaniu i pozytywnym nastawieniu do życia.
Cieplutko Cię pozdrawiam Szadunko :)
Ten wiersz zatrzymuje czas, podczas gdy jesień
przypomina nam o przemijaniu.
Ładny wiersz. Warto pielęgnować wdzięczność.
Pozdrawiam.
życie bez wdzięczności nie jest logiczne. pozdrawiam
Z podobaniem przeczytałem, dalej za Anią pozwolę
sobie, pozdrawiam ciepło.
Krotko, rzeczowo, cieplo. +++
Klaniam sie Szadunko nisko. :)
Witaj
Za Bartkiem sobie dziś pozwolę, bez urazy Bartku.
Miłego, pozdrawiam.
;)
Witam,
sympatyczne, sentymentalne wersy - idealnie spasowane
z jesienią /+/.
Pozdrawiam serdecznie.
Ładnie napisane.
Ale to chyba nie zawsze takie proste, odchodzić bez
żalu i kolorowo...
Pozdrawiam :)
Życie jest krótkie, cieszmy się zatem każdym kolejnym
dniem :) Pozdrawiam szadunko
Podoba się :)
Pozdrawiam :)
uroczo jesiennie
uciesz się, że słońce płonie,
spójrz w niebo nad swoją głową -
złoż w podziękowaniu dłonie.