Casanova

Nous boirons du lait, sur l'herbe fraiche -
powiedziałem, a ona milczała
To Dostojewski - dodałem
lecz ona ciągle oniemiała
Obiecuję ci cudowne życie
wyjaśniłem, ale nic nie powiedziała
U mego boku - dodałem
a ona znowu milczała
Patrzyła tylko niewidzącym wzrokiem
Odurzona wyraźnie słów moich potokiem
I tak długo milczała
Aż doszedłem do wniosku
Że widać skonała

Głuchoniemym

autor

Krass

Napisany: 2001-04-15 Dodano: 2004-11-27 09:12:46

Ten wiersz przeczytano 582 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Nieregularny Klimat Wesoły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie