Chłopiec z zapałkami

Katarzyno.....

Jest pózna, głęboka noc
wszystko z zapałem połyka
owija go w zimny koc
wszystkie bramy zamyka

Brak schronienia
ciepła i miłości
picia i jedzenia
odrobiny czułości

Stoi tedy i na zimnym deszczu moknie
trzymając w drobnej dłoni małe pudełeczko
widzi jak światło gaśnie w ostatnim oknie
ostatnia zapałka, pociera ją draseczką

Potok łez po policzku spływa
patrzy w gwiezdne szlaki
zimną strugą twarz okrywa
czuje się taki nijaki

Chciałby zgasić płomień istnienia
odejść z niesprawiedliwego świata
po drugiej stronie szukać spełnienia
zaznać miłości po tylu długich latach

Wtem pada nagle z przemarznięcia
głód już tak bardzo mu doskwiera
w gazetach sławny jest na zdjęciach
jako ten, co na bruku, za młodu umiera

4 U ! ! ! DZIĘKUJĘ :* :* :*

autor

Brother of Night

Napisany: 2006-03-01 Dodano: 2006-03-02 00:17:27

Ten wiersz przeczytano 693 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie