* * * CHWILA * * *
Tak szybko się w Naszym życiu pory roku
zmieniają
Dni wciąż pędzą bez wytchnienia... z nocami
się stykają
Młoda zieleń... barwą rdzy niespostrzeżenie
pokrywa
Przebytych dróg w szarym pyle z każdą
chwilą przybywa
Łany zbóż, co złotym kłosem w tchnieniu
wiatru gięły
Na stole... na śnieżnym obrusie... kromką
chleba stanęły
I ta chwila niewidoczna... będzie? jest?
ona już była?
Swoją treścią... z marzeń braną... Naszą
duszę nakarmiła
* * *
Rozbudzone pragnienia.. uczucia
nieokiełznane
Wrzące zmysły ciał i dusz, chwile
niezapomniane
Czas w nich staje... magiczny dar miłości
niosą
Gładko po cierniowej drodze stąpasz... noga
bosą
Zniknął ból dłońmi czułymi w niebyt
odgoniony
Wir z uczuć serce przenika... dogłębny...
szalony
Szary proch barwami Tęczy skrzy się,
połyskuje
Wiosna w duszy się panoszy, swoje barwy
maluje
W nich blask Twoich oczu namiętnością
płonie
Kto spojrzy... bez pamięci swym sercem
zatonie
Twe usta szkarłatem zdobione...
uśmiechnięte
Lekko w kształt serduszka do pocałunku
wygięte
Pierś nabrzmiała.. spragniona dłoni
pieszczoty
Łono siłą pulsujące... kędzierzawe na nim
sploty
Zew pragnień.. aromat rosy.. spazm
spełnienia
Chwili wiecznej doznanie... skowronka to
pienia
A Ty w nich już otwarta smak życia
kosztować
Po nieboskłonie.. w Tęczy... do gwiazd
szybować
Rozwijasz swe skrzydła i... pęta z nich
spadają
I wznosisz się do światów, które granic nie
znają
Tam, gdzie Rajskiego Ogrodu wiją
przestrzenie
Jesteś TY... oblekłaś dziś w szaty swoje
marzenie
* * *
Trwaj wieczna chwilo... nasyć karminem
duszę i ciało
Nieś... przez miododajne łąki... zmysły
barw spragnione
Daj się uwieść czarowi... serce piękna
miłości zaznało
Musisz w Nim trwać, by ono dogłębnie
zostało spełnione
Potem... tą magią uczuć w niewolę wzięta
zostaniesz
I w niej ten ciężar okowów, niczym puch
zdawać będzie
Spleciona zmysłami dwojga... trwać nie
przestaniesz
A Miłość wszystkim Nam królować po
wieczność będzie
napisany Warszawa, dnia 04.01.2008r.
Komentarze (6)
Tylko wielkie uczucie jest natchnieniem poety do tak
pięknego wiersza
Pozdrawiam
Wierszem, długi opis chwili
ślicznie, erotyką kwili…
dla takiej chwili warto żyć....oblekłam w szaty swe
marzenia.......i już nie muszę o Tobie tylko
snić......bo dzięki Tobie doznaję spełnienia.....^^
Można się tutaj zaczytać... Można zagubić w
doznaniach... Proza życia zwierszowana staje się
Poezją.
Jak zawsze, nieustannie walczysz o rozkosz, o chwile
magiczne, rozdajesz je wszystkim. To chyba u Ciebie
dziedziczne?
czemu u Ciebie ta chwila jest taka długa