chwila w Jastarni

Witaj Serdecznie Olu Gdybym miał sztalugę i umiał
malować Dodatkowo utrwalił bym Twój wiersz "Wiatr w
skali Beauforta,rozwiewa wszystko dokoła,Na molo
kobieta stojąca". .Burzliwa zatoka w błękitnej bieli
Srebrno bursztynowe kutry zanurzone w zburzonych
lodowatych falach A dokoła pęka szklana tafla
bryzy. Tylko te złote mewy jakby nigdy nic,kąpią się
nadal w słońcu jego promieniach na krze I ta
kobiety na molo, wpatrzona z tęsknotą w dal może
budzić niepokój i zastanawiać. Jakby żegnała,
jakby czekała.Ale tylko morski wiatr tak naprawdę ją
zna i rozumie wpatrzony w jej oczy Rozwiewa myśli,
plącze włosy. Jak los niekiedy życie. Kiedy czytam
Twoje wiersze,widzę w nich tą głębie i to piękno
przekazu które żyje Twoim naszym i własnym sercem.
Pozdrawiam Serdecznie.

Najbardziej wtedy kochamy gdy zycie rozdziela.
Pozdrawiam

Obudziłaś wspomnienia swoim u mnie wpisem. To już
minęło kilka lat - pamiętasz!
To jak w Twoim obrazie z Jastarni,
gdy samotna kobieta teraz,
tam w nostalgii wspomnienia zbiera.

Piękny zimowy obrazek!Miłego dnia Olu:}

Nigdy nie byłam na morzem zimą, mieszkam na południu.
Ten obraz działa na moją wyobraźnię. Wszystkiego
dobrego w nowym roku :)

Nastrojowy opis zimowego
morskiego krajobrazu.
Miłego dnia Olu:}

Samotność i dal...do wszystkiego...piękny, choć smutny
obraz słowny...pozdrawiam serdecznie, miłego dnia

Czytam i widzę :)
Pozdrawiam :)

A zima, trzyma! Pozdrawiam!

Podziwia piękny krajobraz :)

Impresyjka :) Ślicznie. Pozdrawiam

jak bym tam była

Morski klimat i ta cudowna zima

Piękny obrazek zawarty w tak nie wielu słowach.
Pozdrawiam Olu.

Bardzo plastyczny obrazek, widzi się go czytając.
Miłego weekendu Oleńko życzę:)