W ciszy...
czy mogę odpocząć
zasnąć na chwilę
na poduszce
położę swą głowę
przyjdź po cichutku
tak by nie spłoszyć snu
i pocałuj
zapamiętaj ten moment
tę sekundę z wieczności
bo jutro pyłem tylko będę
przeszłością bez imienia
drogę do mnie
znać będą
tylko
srebrne anioły
autor
Niezapominajka
Dodano: 2021-04-07 18:14:43
Ten wiersz przeczytano 1359 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
Jesteśmy tylko iskrą, gaśniemy szybko, ale ta sekunda
z wieczności, którą daje miłość wydaje się
nieskończona.
Pozdrawiam serdecznie.
z nas, sorry nie wiem skąd to a się wzięło...
Oby to "jutro" jak najpóźniej nastąpiło, tak, każdy a
nas jest tylko pyłem, dlatego warto każdą chwilę
cenić, tym bardziej dziś, w tym koszmarnym czasie...
Pozdrawiam serdecznie.
Warto zapamiętać każdą chwilę, bo jutra może już nie
być...
pozdrawiam z podobaniem :)
Śmierć jak sen, odpoczynek po życiu...
Pozdrawiam
Subtelnie napisane, “tak by nie spłoszyć snu i
pocałuj”.. niektóre chwile czy też sny bywają tak
piękne, że dla takich chwil chce się żyć.. a
jednocześnie tak szybko znikają “w zapomnienie” lub
przeszłość.. stąd tutaj “zapamiętaj ten moment tę
sekundę z wieczności” jest trafnie ‘zaznaczone’..
Piękne i smutne.. bo też przypomina mi to odejście
szczęścia, które pojawiło się tylko na jedną dziesiątą
sekundy i zniknęło raz na zawsze.. pozdrawiam
Życie to mgnienie. Dziś jesteśmy, jutro nas nie ma i
pozostanie też niewiele...
Piękny.
Pozdrawiam serdecznie :)