Co podarujesz, będzie piękne
Co podarujesz, będzie piękne.
Uplotę z tego jasny ranek.
Chwil kalendarze atramentem
wypełniasz co dzień,
nieraz czarnym.
A ja na czernie i granaty
naniosę złoty blask nadziei.
Wszak najpiękniejszy krzew kolczasty,
potrafi ukłuć,
bólem przeszyć.
Co ofiarujesz, przyjmę śmiało.
Darami losu nie pogardzę.
Poskładam puzzle, by zagrało
i wszyscy mieli
z życia frajdę.
autor
magda*
Dodano: 2017-01-23 15:16:48
Ten wiersz przeczytano 958 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (26)
Podarunki trzeba przyjmować z uśmiechem.
Optymizm tryska z Twojego wiersza
nie kazdy tak potrafi
Piekny wiersz
Pozdrawiam serdecznie :)
życie jest nieraz tak trudne jak ułożenie puzzli
pozdrawiam:)
na czrnym tle lsni Zloty blask, pieknie napisane:)
Pięknie to Napisałaś, przyjąć z uśmiechem, by z życia
mieć frajdę.
:)
Serdecznie ciepło pozdrawiam!
Jak czarodziejka... Moc serdecznosci.
Bardzo mi się podoba!
Pozdrawiam :)
Bardzo optymistycznie i wszyscy będą mieli frajdę :)
Pozdrawiam serdecznie +++
Rzadko kto ma życie różami usłane, a jednak człowiek
układając te puzzle stara się, by wszystko miało ręce
i nogi, chociaż czasami wymaga to wiele
wysiłku.Pozdrawiam.
BArdzo duzo tutaj wiary w czlowieka, czlowieka który
nie wazne co daje , wazne, ze chce dac i daje.
Tak. Jeśli wygładzi się obraz działań ludzkich,
wyretuszuje zbrodnie, kłamstwo, megalomanię itd. to
nawet wygląda przyzwoicie i życie może być frajdą.