Cyrograf
Mamy tu swój własny świat,
Miłości kwiatu
nie zaznasz piękna,
A wspomnienia dla duszy
niczym chwast.
Nie ma dróg,
gdyż każdy tka własną,
Popełniasz błędy
by samemu za nie łoże ścielić.
Nie zaznasz tu szczęścia,
lecz dowiesz się,
jak pragniesz nektaru jego skosztować.
W zastawie li nagrodzie
nie otrzymasz nic.
Bo jesteś tu, by pomagać tym,
którzy o krok są od upadku w nicość,
jaka w mroku umysłów naszych
od dawna gości.
Czeluści tej bowiem,
kto niepewną nogą
ku przeznaczeniu stąpa, nie ugości.
A jednym z nas nie zostanie ten,
kto z góry
w stratach swej duszy nie spisał.
Podpisał cyrograf,
i tak nikt tego nie czytał.
Komentarze (2)
Dramatyczne
Pozdrawiam
Ojej tylko z dala nie takiej zguby