czarna flegma melancholii

dla siebie

Poza światem,
ktoś tak kiedyś gdzieś tak
pod mostem się czuł
jak tamtego dnia.
Za mało liryczny
za dużo cierpiący.
Wciąż niemożny
własnego aurea mediocritas.
Droga do D wije się gdzieś w górach.
Za bardzo w obłokach
za bardzo we mgle.
Gdzie para…
gwiazdy się rodzą i umierają.
Wybuch za wybuchem
to świat się rodzi z podbrzusza boga.
To ja wyrywający czarne krople ze swojego sklepienia.
Czarna flegma melancholii
zabija stworzenie lepiej niźli inna broń niewiedzy.
Zabiłem się z przwiedzy

dla ciebie

autor

wykret

Napisany: 2006-01-01 Dodano: 2006-02-02 00:58:41

Ten wiersz przeczytano 579 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie