Czarna sobota

Ten straszny odgłos
Piotrowego dzwona
Którego serce
Tak słodką melodię dało

Słodycz miłego odgłosu
Przeszyła moją duszę
Zamarłem
Bo mózg niedotleniony był

I nagle oczami wyobraźni
Widzę twoją twarz
Uśmiechniętą twarz...

Nie martwisz się ranami
Które nosisz w sobie
Nie przejmujesz się złem
Bo zło dobrem się stało
Na tych parę strasznych chwil

Jeszcze jedno uderzenia dzwona
I wiem na pewno
Wiem
Że Ciebie ojcze już nie ma

A to była sobota…
Sobotni wieczór…
Moment w którym stanął świat…

autor

Problematyk

Napisany: 2005-04-03 Dodano: 2006-09-06 17:26:01

Ten wiersz przeczytano 392 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie