Czarny Kaprurek

Nie jestem poetką, poetę można rozpoznać po jego wierszach, pisze bo tylko tak mogę wyrazić siebie...

Za czasów dawnych
Lecz nie tak dalekich
Żyła dziewczyna imieniem Wioletta
Z wyglądu urocza
lecz czernią jej styl sie charakteryzował

Matczyna jej biedna była
Męża pochowała
została tylko córa
I za lasem Matka

Pewnego dnia
Do wsi doszła wiadomość
Że babina dziewczyny chora poważnie
Lekarz u niej bywał,
nie maił nadziei

Matula stara
a do chatynki starowinki kawałek drogi

Wioletta więc wybrać sie musiała
Koszyk pełen tego co matula przygotowała
W domu nędza
dziewczyna patrząc jak starowinka jej kochana wydaje ostatni grosz
Swego i jej losu żałowała

Wybrała się w podroż ostatnim łachman odziana
Jeszcze nie wiedziała co ją spotka

Szła, szła
bardzo długo
Już słońce zaszło
Gdy tu nagle z mroku
wyłaoniła się para oczu
I wycie, przeraźliwe wycie

Nie miała gdzie uciekać
Ciemność okrywała wszystkie zakamarki
I tylko te błyszczące oczy

Zaczęła biec
Na nic jej ucieczka
Co raz szybciej
nagle, bęc..

Ostanie jej wspomnie to
Pazury wbijające się jej blade, dziewicze ciało

Minęło kilka dni
Matczyna zaczęła się bać o swoją pierworodną
W tym samym momencie do wsi wbiegł leśniczy
,,Ludzie, ludzie '' krzyczał wszyscy zbiegli się na główny plac
Na środku leżało okaleczone i martwe ciało Wioletty...

autor

ladysophia

Dodano: 2007-09-26 19:12:06

Ten wiersz przeczytano 486 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie