czarodziej czas
samotna jak brzoza
na skalnym nawisie
o poręcz oparta stała
myśli
wciąż z rozsądkiem walczyły
wtem poczuła jego zapach
oddech gorący
nieśmiały dotyk
będziesz moja wyszeptał
zaniemówiła
myśli uleciały
świat zawirował
a ona stała
niewzruszona jak skała
nogi odjął błogostan
drżące pytanie
czy tak potrzeba
przecież wiesz
nie wolno mi
a jednak ciało uległo
i odlecieli
w przestrzeń złotą
na wietrze do dziś
dwa serca łopocą
ona i on
w oddali budzący dzwon
czarodziej czy czart
zatrzymał dla nich
obrazy chwil na długi czas
autor
Sabina Gancarz
Dodano: 2015-04-19 19:46:43
Ten wiersz przeczytano 1502 razy
Oddanych głosów: 31
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (33)
erotyk z górnej półki,lub ze skalnego nawisu;
jak brzoza zdębiałem od takiego popisu
serc będących w łopocie aż słychać ich ton, -
nie! to fraza metafor bije niby dzwon!
w życiu piękne są tylko chwile, a szkoda,,,pozdrawiam
wiosennie
I czas potrafi się zatrzymać dla pięknych chwil!
szkoda, że jest ich w życiu tak mało! Serdecznie
pozdrawiam:)
Pięknie rozmarzyłaś.Pozdrawiam serdecznie:)
Czaruje i zabiera piekne chwile
Niełatwo wcale, tak się odnaleźć!
Pozdrawiam!
Piękny wiersz. Serce nie sługa i rozumu się nie pyta.
Pozdrawiam.
Pięknie! Dziękuję! Pozdrawiam serdecznie!:)) Gabi
bo życie często pisze
ciekawe scenariusze...
pozdrawiam pięknie:)
bardzo ładnie
Pięknie Sabinko:)
4P4Pozdrawiam cieplutko :)
Ladnie :)
Czas się zatrzymał i niech ta upojna chwila wiecznie
trwa. Pozdrawiam :)
Pozdrawiam
Ladnie klimatycznie pozdrawian