czarodziej czas
samotna jak brzoza
na skalnym nawisie
o poręcz oparta stała
myśli
wciąż z rozsądkiem walczyły
wtem poczuła jego zapach
oddech gorący
nieśmiały dotyk
będziesz moja wyszeptał
zaniemówiła
myśli uleciały
świat zawirował
a ona stała
niewzruszona jak skała
nogi odjął błogostan
drżące pytanie
czy tak potrzeba
przecież wiesz
nie wolno mi
a jednak ciało uległo
i odlecieli
w przestrzeń złotą
na wietrze do dziś
dwa serca łopocą
ona i on
w oddali budzący dzwon
czarodziej czy czart
zatrzymał dla nich
obrazy chwil na długi czas
autor
Sabina Gancarz
Dodano: 2015-04-19 19:46:43
Ten wiersz przeczytano 1492 razy
Oddanych głosów: 31
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (33)
Witaj Sabinko!
Życzę magicznych Świąt Bożego Narodzenia:)
Pięknie o miłości,pozdrawiam kolorami wiosny :)
Prawdziwy czarodziej
Piękne rozmarzenie z odrobiną melancholii:)
zatrzymany w strofach wiersza czarodziej czas, pięknie
Sabinko, pozdrawiam serdecznie
ładny rozmarzony wiersz o miłości
pozdrawiam:)
On potrafi
Witaj Sabuś, słowo się rzekło, nikt nie powinien
zaprzeczyć, że ten świetny erotyk zasługuje na wysoką
półkę. Miłego dnia i Weny życzę :))
wspomnienie miłe to świetny uczynek. pozdrawiam
Dziękuję kochani
dobranoc wszystkim:))
piękny, rozmarzony obraz miłości:) pozdrawiam
Sabino o tak całkowicie zgadzam się z Tobą że czas to
czarodziej - rozmarzyłem się w Twoich wersach -
pięknie malujesz słowem
pozdrawiam
Ostatnia część wiersza jak w obrazie, który namalował
Millet "Anioł Pański". Ona i on w tle obrazu widać
dzwonnicę kościoła, a dźwięk dzwonu słychać na
obrazie. Pozdrawiam serdecznie (:-)}
Piękny romantyczny o miłości wiersz:) Pozdrawiam z
uśmiechem:)
Piękny wiersz-erotyk subtelny zdjęty z najwyższej
półki. Kłaniam się nisko autorce :)