Czas pożegnać miłość
„…i nowa złuda, nowa nić, to wciąż za mało, moje serce, żeby żyć…”
Tyle czasu Cię kochałam,
Myślę, że już pora przestać.
Tyle czasu już szlochałam,
Padłam, żeby więcej nie wstać.
Czas pożegnać już tą miłość,
Która karmić się nie mogła
I nie umrze na otyłość,
Lecz dlatego, że wciąż głodna.
Bo złudzenia to za mało,
By nakarmić miłość wielką,
Nic z nadziei nie zostało,
Czas pochować rozpacz wszelką.
A więc żegnam, bo już dosyć,
Już złudzenie nie smakuje,
Już nie będę tego znosić,
Na śmierć serce przyszykuję…
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.