Czas wstrzymać maszynę

Już nas szanowano,
nawet uwierzyli.
Lecz nagle spaprano,
wszystko w jednej chwili.

Droga dotąd krzywa,
też się prostowała.
Zaczęła nas wzywać,
Europa cała.

Raptem pociąg stanął,
wymienił wagony.
Wbrew rozsądnym planom,
zmienił także strony.

I ruszył na wstecznym,
ku temu, co było.
Kurs dotąd bezpieczny,
życie pokrzywiło.

Tak jest do tej pory,
rządzi maszynista.
Obsługuje tory,
a tych pełna lista.

Choć wąskie są one,
bez liku ich wszędzie.
Stąd kursy spóźnione,
w planowanym błędzie.

Czas wstrzymać maszynę,
obsługę wymienić.
To wybaczą winę,
i zaczną nas cenić.

autor

Grand

Napisany: 2022-01-02 Dodano: 2022-01-02 00:09:34

Ten wiersz przeczytano 542 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie