Czerwony autobus

https://www.youtube.com/watch?v=eJdOF6EkSLg

Dotarłam w dziesięć minut pod wiatę przystanku.
Parasol położyłam na drewnianej ławce.
Przez szybę umazaną aura niczym szklanka,
pod sklepem naprzeciwko pies waruje w aucie.

Tuż obok jakiś facet zawzięcie kartkuje
(przez ramię podpatruję: "Stepy Akermańskie").
Nagle dziecko przerwało ciszę: "Mamo! Wujek!"
A w kącie wróżby lecą z rękawa Cygance.

Chodźmy, już czerwień widać - autobus zza rogu
wynurza, zjawiskowo rozbryzgując wodę.
Spod wiaty pokulona gromadka narodu

w ulewie w piruetach, aby suchą nogą.
Ten balet nie na deskach, krok w błoto - do przodu.
Powielam, błocę buty, przeskoczyć nie mogąc.

mały aneks do lekkiej mej pisaniny: http://rozmaitosci.com/komunizmu-problemy-z-estetyka/

autor

grusz-ela

Napisany: 2015-04-12 Dodano: 2015-04-12 10:36:07

Ten wiersz przeczytano 2454 razy

Oddanych głosów: 37

Rodzaj Sonet Klimat Obojętny Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie