Człowiek II

Człowiek...
Lita skała. Łzy po niej płyną - gładko.
Jak po tafli przyciemnionej szyby.
Nikomu się nie przyzna, że za każdym razem,
spływających gęsto, zwyczajnie się wstydzi.

Pozwala drążyć. Wniknąć w głąb struktury nie do naruszenia najsilniejszym ciosom.
Dlaczego więc nie dziwi, kiedy w mgnieniu oka, w pył się rozsypuje z litej skały posąg...

ze starej szuflady

autor

Maargo

Napisany: 2004-03-26 Dodano: 2013-03-26 13:29:21

Ten wiersz przeczytano 1053 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie