Człowiek a samotność
Samotność człowieka tkwiącą głęboko w
sercu,
Pustka w nim, świadomość, że brak osoby na
pierwszym miejscu.
Samotność wśród tłumu ludzi,
Życie smutku nie szczędzi, brak ochoty by
się dłużej trudzić.
Szczęście nie sprzyja, złe koleje losu
Mnóstwo problemów wśród niepowodzeń
stosu.
Niegdyś serce pełne miłości, szczęściem
rozochocone,
Odrobina złych wydarzeń by zostało
opuszczone.
Teraz czas zapomnienia,
Choć nie obywa się bez wspomnień,
głębokiego westchnienia.
Być w stanie od nowa tworzyć swe
marzenia
Tworzyć szczęście, od nowa życie
doceniać.
Ludzi o sercu dobrym niewiele na
świecie,
Za to ludzi samotnych ogrom znajdziecie.
Grunt to osobowość, największy skarb
człowieka,
On potrafi samotność pokonać stad mój
najszczerszy przekaz ...
Komentarze (5)
takie wiersze wprawiają mnie mnie w zadumę- póki co
nie poznałam czym jest samotność. czasem mi jej
brakuje bo wkoło tyle ruchu, rozgardiaszu,
odwiedzających, potrzebujących...
Witam,
nie mam zielonego pojęcia, że ta strona nagle otwarła
się - zamiast innej...
Przeczytałam i gotowa jestem wierzyć i dobre duchy...
Samotność i człowiek dwa 'elementy' tego świata i
wszchświata...
Jest nad czym pomyśleć.
Mimo, że od 2009 minęło parę lat nic się nie
zdezaktualizowało.
Serdeczności pozostawiam.
Ciekawie o samotności, wiersz do przemyślenia wart
punktu . szkoda że Feministka S. zapomniała:(
bieustannie trzeba dążyć do szczęścia a życie z kimś
duchowo bliskim tworzy szczęście Piękny rozumny
wiersz:)
Życie jest piekne i trzeba miec siłę :) piękny przekaz
:0 pozdrawiam