czy za duzo chce

przekazałaś swoje uczucia emocje ...ładny wiersz
...ale..posłuchaj innych co ci radzą ..bo ja też tak
się uczyłam ...gdybyś używała Polskich znaków łatwiej
się czyta (ł,ś,ć)i.t.p. chyba że ich nie masz ...
pozdrawiam :-)
nie zrażaj się początki są trudne

Są różne drogi zmiany swojego losu
jeżeli jest trudno można przenosić słowem na papier by
żyć nadzieją
Ten wiersz myślę chce nam to przekazać
p o z d r a w i a m

jak widzisz jestem niedouczona,ale tyle lat nie
pisalam,a targaja mna emocje i wychodzi jak wychodzi

dziekuje skorzystam na przyszlosc z twoich rad

Czy za dużo chcę?
Czy za dużo żądam?
Chcę tylko słońca
w czasie słoty,
tylko ciepła
w czasie zimy,
tylko kwiatów,
kiedy jesień,
lecz nikt mi ich
nie przyniesie!

Chcę rąk Twoich
blisko ciała,
pocałunków o poranku,
Twoich powrotów wieczorami,
czasem rozmów,
cichych szeptów,
oszalałego bicia
Twojego serca
spacerów po rosie
pośród pachnących
chlebem kłosów,
które zgina wiatr
ku ziemi,
chabrów i kąkoli,
z których uplotę wianek
i jak młoda dziewczyna
pójdę w nim z Tobą
nad rzekę.


weźmiesz mnie za rękę,
podasz wiosło,
popłyniemy
w niezmąconą
niczym ciszę,
gdzie tylko
dzikie gęsi
przelecą nad
naszymi głowami,
a rzeka zaśpiewa nam
piosenkę
o naszej młodości.

Spojrzymy z miłością
w oczy,
uśmiech zagości
na wargach.
Rozmarzymy się,
ale tylko
na małą chwilę,
żeby wrócić
do bolesnego dzisiaj.


Czy za dużo żądam?


Nawet echo nie
odpowie znękanej...



Tutaj bardziej poprawiony.
Mam nadzieję, że niczego nie przeoczyłam.

Masakra!
Strasznie ciężko mi się czytało.
Postaram się trochę pomóc,
jeżeli Ci się spodoba to skopiuj i wklej w edycje
wiersza.
Na przyszłość:
albo używasz interpunkcji i się jej trzymasz
konsekwentnie, albo nie używasz wcale.


Czy za dużo chcę?
Czy za dużo żądam?
Chcę tylko słońca
w czasie słoty,
tylko ciepła
w czasie zimy,
tylko kwiatów,
kiedy jesień,
lecz nikt mi ich
nie przyniesie!

Chcę rąk Twoich
blisko ciała,
pocałunków o poranku,
Twoich powrotów wieczorami,
czasem rozmów,
cichych szeptów,
oszalałego bicia
Twojego serca
spacerów po rosie
pośród pachnących
chlebem kłosów,
które zgina wiatr
ku ziemi,
chabrów i kąkoli,
z których uplotę wianek
i jak młoda dziewczyna
pójdę w nim z Tobą
nad rzekę.


weźmiesz mnie za rękę,
podasz wiosło.
popłyniemy
w niezmącona
niczym cisze,
gdzie tylko
dzikie gęsi
przelecą nad
naszymi głowami,
a rzeka zaśpiewa nam
piosenkę
o naszej młodości

spojrzymy z miłością
w oczy,
uśmiech zagości
na wargach.
rozmarzymy się,
ale tylko
na małą chwilę,
żeby wrócić
do bolesnego dzisiaj.


Czy za dużo żądam?


nawet echo nie
odpowie znękanej ....

Piękna prośba.Pozdrawiam.

Z jednej strony niewiele, z drugiej bardzo dużo,
zależy od punktu widzenia. Smutny wiersz. Pozdrawiam:)

nie moge sie cieszyc ,ze Was wzruszam,ale mimo
wszystko ciesze sie, pozdrawiam serdecznie ciagle
smutna

dziekuje ZEFIRKU ! buziaki

poruszający wiersz pozdrawiam

Ładny wzruszający wiersz, mnie się podoba, pozdrawiam
cieplutko.

witaj! nie znam zasad pisania wierszy.pisze ,co mi
serce dyktuje.wazne,ze przemowil co Ciebie .pozdrawiam

wzruszył mnie.

chociaż Ci się polskie znaki zaplątały;-)

jestem troche rozkojarzona,bo piorun w piatek uderzyl
w blok obok mojego i od piatku nie mialam
internetu.troche sie zdenerwowalam ,bo to naprawianie
dlugo trwalo,ale juz jestem,dziekuje za uwagi.a co do
osoby ,to trudno o taka niestety