Czyn nowy
Bardzo jestem rozdarty,
I to nawet na dwoje.
Warty, czy też nie warty,
O odpowiedź się boję.
Taką chętnie usłyszę,
Bojaźń większy ból czyni.
Jednak wolę już ciszę,
Ona winy nie czyni.
Coś mnie ciągnie do złego,
Czy to złudne marzenie.
Nie ma w nim nic dobrego,
Tylko wielkie cierpienie.
Chyba się nie rozerwę,
Na dwie równe połowy...
Zrobię małą w tym przerwę,
Lub wymyślę czyn nowy.
Stan nerwowy przegoni,
Uspokoi wahanie.
Po co zdrowie mi trwonić,
Niech jak było zostanie…
autor
Grand
Dodano: 2018-05-11 09:53:52
Ten wiersz przeczytano 530 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Bo jak stare zostanie,
nadal będzie wahanie.
Pozdrawiam Grand lepiej na dwoje... babka wróżyła.
Że tak powiem: dla świętego spokoju będę taplał się w
gnoju...
Słusznie Jelonek mi to wytknąłeś...poprawiam.Dzięki.
Ach te emocje, namiętności przyczyniają się do
mętliku, rodzą niekonsekwencje. Najpierw "peel"
deklaruje, że bardzo jest rozdarty (tryb dokonany,
stało się), a chwilę później, że dopiero się rozedrze
(tryb niedokonany, stanie się), ale w poezji takie
rzeczy są możliwe. Pozdrawiam.
rezygnacja z pokusy? fajne to!
Świetny wiersz pozdrawiam serdecznie;)