Dąb Bartek
Dąb Bartek mężny to staruszek;
wspaniałym dziełem jest natury,
posiadającym swoją duszę,
lecz coraz słabszej jest postury.
Polskiego króla i Polaków
chronił pod swymi konarami;
i witał gości od Krzyżaków,
co w cieniach dębu spoczywali.
Zwierciadłem naszej jest historii;
choć blizn i ran ma bardzo wiele,
to dzisiaj może być spokojny,
gdyż wokół sami przyjaciele.
Dawno zapuścił swe korzenie
i już od wieków kraju strzeże,
tu na piastowskiej polskiej ziemi,
od Tatr i nizin po Wybrzeże.
Komentarze (44)
Zobaczyłam tego "mężnego staruszka",
dzięki Ci za to :)
Miłego dnia.
bardzo mądry wiersz
Bardzo dobry, dydaktyczny wiersz.
Pozdrawiam :)
Widziałem ten okaz natury i muszę przyzmać, że robi
wrażenie swoją potęgą.
Pozdrawiam:)
I ja, krzemanko nie widziałem go na własne oczy, ale
starałem się dużo na jego temat dowiedzieć. :)
Miło było przeczytać o Bartku, którego
niestety nie widziałam na własne oczy.
Wielokrotnie za to odwiedzałam Perkuna, który rośnie
nieopodal leśniczówki Pranie:)
Miłego dnia:)
piękny wiersz ...
Ja też nie wiem czy każdy, Marii. Może właśnie dlatego
ten wiersz powstał? :))
Historia...każdy o wydarzeniach słyszał i zna ten
słynny dąb
każdy? współcześnie to nie wiem czy każdy...)
Patriotyczny
Z podziwem pozdrawiam :)
Dziękuję Polaku patrioto. :)
Dziękuję dziewczyny. Ostatnio jakieś takie dydaktyczne
mi do głowy przychodzą. :))))
Piękny dziewięciozgłoskowiec z akcentem
przyrodniczo-patriotycznym. Pozdrawiam:)
Perspektywy:
Zbieram spod Bartka żołędzie,
Z niejednego młody dąb będzie!
Dawno zapuścił swe korzenie
i już od wieków kraju strzeże,
tu na piastowskiej polskiej ziemi,
od Tatr i dolin po Wybrzeże.
świetny tekst
świetny, dydaktyczny wiersz, a dąb Bartek ma sporo
blizn i ran, tak jak nasza Ojczyzna.