dar

Bóg nieraz ma tyle siły, odwagi,
by dać człowiekowi piękny dar.
Dar, który swą pięknością zachwyca,
który swym blaskiem doskonałości
oślepia inych ludzi, oślepia tak
silnie, że nie są oni w stanie dostrzec
tegoż piękna.

W sosnowym suchym lesie,
wbijające sie w ciało, przebijające je,
suche gałęzie raniące czoło,
przeszywające policzki, wargi,
rozrywające uszy, brzuch, skóre na ręcach,
zrywające ją z ud i pośladków.
Niewiarygodnie odrażający zapach
ludzkiego ciała
palącego się w niezawysokiej temperaturze i powoli.
Wgniatane po kawałku kości, skóra, mięso,
rozpraprywana krew na kołach
wgniatających w kolejny.

Piękny dar tylko dla tych ludzi,
którzy są w stanie go przyjąć,
którzy będą potrafić z nim żyć.
Dar nad darami. Cierpienie.

autor

janifran

Napisany: 2003-03-20 Dodano: 2005-07-19 20:00:31

Ten wiersz przeczytano 880 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Sylabiczny Klimat Mroczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie