Z dawnej kroniki

Starzy, dobrzy bogowie odeszli zapomniani.
Święte gaje wycięto.
Kapłanów wybito.
Świątynie spalono, a pogorzeliska zaorano,
żeby zabić i pamięć.

Wybudowano nowe kamienne świątynie.
Zamieszkali w nich nowi, posępni bogowie.
Główny dał się zabić,
by ludziom było dobrze po śmierci.
Jego matka próbuje chronić przed burzą,
ale nie zawsze jej się to udaje.
Jakiś pomniejszy bóg zabił kiedyś smoka
i dlatego jest bogiem rycerzy.
Bożek domowy w brązowym gieźle
pomaga znaleźć zagubione przedmioty.
Trzeba tylko wypowiedzieć odpowiednie zaklęcie.
Zaklęcia są na wszystko.
Jest taka bogini – nazywają ją „święta Apolonia”.
Są zaklęcia, po których wypowiedzeniu
może ona cofnąć ból zęba.
Ale lepiej działa wyrwanie...

Kapłani nowych bogów
twierdzą, że są oni dobrzy i kochają ludzi.
Trudno w to uwierzyć
widząc ogrom zniszczeń i zbrodni,
jakich dokonano w ich imieniu.

autor

jastrz

Napisany: 2023-07-03 Dodano: 2023-07-04 00:04:43

Ten wiersz przeczytano 707 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie