Dębie mój
Jesteś mą siłą i ukojeniem
daj mi odpoczynek w Twym cieniu
jestem urodziwym cisem
wędrującym w smutku
samotnie wyglądającym słońca
wzdycham do księżyca
albo śnię o tobie
gwiazdy dodają mi otuchy
obiecują spełnienia marzeń
tymczasem życie strumieniem odpływa
autor
Xenia1
Dodano: 2017-12-14 08:34:41
Ten wiersz przeczytano 833 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (37)
Melancholijny, trochę smutny(mbsz) wiersz.
Dobrego wieczoru Xeniu,
zdrowia i sił życzę.
Pozdrawiam serdecznie:)
Mysia-ko dziękuję za komentarz. Pozdrawiam serdecznie.
Wątpliwości, przemyślenia i puenta życie a raczej czas
rozliczająca. Wiersz sprowadza do zadumy swą głębią
wyrazu. + i Miłego wieczoru.
Aniu miło że się podoba - dziękuję. Pozdrawiam
serdecznie.
Zosiu dziękuję za pamięć. Pozdrawiam serdecznie.
Dziękuję Amorku1988. Pozdrawiam serdecznie.
Piękna melancholia o przemijaniu, pozdrawiam Xeniu :)
Bluszcz dziękuję za komentarz. Pozdrawiam serdecznie.
dąb to silne drzewo i jak widać opiekuńcze
Wandziu pięknie to ujęłaś. Pozdrawiam serdecznie.
Ewaes dziękuję za pamięć. Pozdrawiam serdecznie.
Anulko2 drzewa bywają długowieczne. Pozdrawiam
serdecznie.
Winston dziękuję za komentarz. Pozdrawiam serdecznie.
Maciusiu.J miło Cię gościć - dziękuję. Pozdrawiam
serdecznie.
Melancholijnie. Lubię.
Pozdrawiam, Xeniu :)