Dedykowane krytykantom

Szła Poezja wieczorem alejką,
wyszeptała białym ptakom prawdę wielką;
to nie sztuka strzelać w oczy banialuką
i nazywać złotym wierszem wśród nieuków,

w bransolety rymne pasy i kryształki,
przeozdobne ciężkie szaty u pyszałków,
obleczone płynne słowo jak w jeziorze
mały jesiotr -
lecz mu pływać nikt już dzisiaj nie pomoże.

Wnioski same układają się w szyk zwarty
- gen i dera będą gderać choćby martwi.

* . * * . * * . *

Jeśli inność swoją niesiesz pod niebiosa,
choć anieli wcale o to cię nie proszą,
weź ze sobą dwie makrele, siedem śledzi,
ścieżką życia będzie łatwiej z nimi pędzić.

Fosfor zawsze człowiekowi jest potrzebny,
dzięki niemu coraz mniej na świecie błędów.

autor

mariat

Napisany: 2015-07-23 Dodano: 2015-07-23 10:15:57

Ten wiersz przeczytano 2428 razy

Oddanych głosów: 45

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie