Deus caritas est
Boże kochający, tyś moją miłością,
Władcą łaski uczuć, daru odczuwania!
Bez kresną kochanków kryjesz
przyjemnością;
Wprawiając w boski stan szczęścia
radowania;
Kto ma Twoją łaskę, ten żyje z łatwością
I wymawia "wierzę" bez chwili wahania.
Człowiek który kocha, nie pyta: "czy Pan
jest"
Bo Boga czuje, wszak Deus caritas est!
Boże jak morze- bez kresna głębiono
Myśli, dumania, wszelkiej mądrości!
Twe słowa pełne, kojące jak wino,
Pojące szczęściem, w bez granic radości!
O matko Boża, dobra starościno
Zwróć oczy Boga na mnie- pysznej
mości...
Człowiek w miłości nie pyta "Czy Pan
jest"
On Boga czuje- Deus caritas est!
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.