Diabelski doradca

Z szuflady...

Z błękitnej strefy strącony
Upadły anioł światłości
Błąka się długą krętą aleją
Naszej ziemskiej codzienności

Pośród betonowej puszczy
Asfaltową drogą idzie
Brudny, w tłum wtopiony
Nad nim fetor siarki krąży

Oczy czarne jak węgielki
Filuterni mrokiem błyszczą
Obserwując już od wieków
Naszą kołtunerię ludzką

Diaboliczny głos pomysłów
Przez rwetesy się dostaje
Dzięki czemu na ramieniu
Od anioła częściej diabeł

Gdy ten frantowski stwór nęci
Wciąż szepce nad twym uchem
Wybierasz łatwiejszą drogę
Tą, którą on tobie wskazuje
Po ludzku głupio myśląc
Na cholerę mam się trudzić
W otchłani czarnego królestwa
Istno tropicze są temperatury
Weselsze towarzystwo niż to
Gdzieś tam ponad chmurami

autor

Dejza

Napisany: 2009-08-15 Dodano: 2010-03-20 10:48:37

Ten wiersz przeczytano 461 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie