..dla przeszłości..
Tak jak na wodę rzucony kwiat
jak dni starcone pośród ciszy,
unosi nas nieznana dal
echo żalem gdzieś zakrzyczy.
Kolejny zakręt, kolejna toń
zmusza do walki o przetrwanie,
wyblakła niknie w pamięci dłoń
na nowy trud oczekiwanie.
To na mieliźnie chwila trwa
wspomnieniem spłynie na dnie zdania,
w rozbryzgach życia tęcza gra
dając nadzieję dla czekania.
Tak jak na wodę rzucony kwiat
odpłynie w bezkres co prześnione,
wtulony w szepty mknących fal
w nicości złoży białe skronie.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.