Dla Przyjaciela

Ostatnia strofa ujmująca. Miłego dnia.

Muszę to " przetrawić " Dziękuję za cenne uwagi.
Pozdrawiam Mirosław Pęciak

Myślę, że tekst wymaga uporządkowania.

Np. tak:
Mój przyjacielu ze szkolnych ławek
– towarzyszu dziecięcych igraszek,
i dorosłości,
zostawiłeś mnie utwierdzonego
w przekonaniu - „wiecznie młodzi”.
Całość wymaga korekty interpunkcji, bo przy obecnej
tworzą się fragmenty niezrozumiałe, np. co autor miał
na myśli pisząc:

(…) miejsc kultu radosnego
który murami się pokrył (?)

żagle nieruchome jak by bez wiatru (jakby) (?)

wędki z żyłkami na których ryby
były przysmakiem na kolacji (?)

A może tak:

Na pożółkłych zdjęciach
wiecznie młode chwile
- nieruchome żagle…

i wędki. Złowione na nie ryby
zjadaliśmy ze smakiem podczas
kolacji (na kolację).
(?)

Bardzo mi się podoba końcówka. Po korekcie
interpunkcji mogłaby wyglądać np. tak:


Mój przyjacielu,
pójdę nad jezioro. Dla ciebie
zarzucę spławik. Niech się buja.
Bez przynęty.

Staram się nie identyfikować podmiotu lirycznego z
autorem, ale myślę, że ten konkretny tekst jest bardzo
osobisty i tym trudniej komuś z zewnątrz sugerować
zmiany, bo tylko autor wiec, co miał na myśli pisząc
„choć byliśmy rozłączeni
łączyły nas wspomnienia”.

Moim zdaniem warto nad wierszem popracować, bo mimo
bałaganu interpunkcyjnego i niewielkich błędów
składniowych ma nastój, a końcówka jest po prostu –
świetna.

Pozdrawiam. Miłego :)