Długie zapominanie
https://youtu.be/cDSbApXeyTg
chciałabym cofnąć się
o dziesięć lat
i wszystko zacząć inaczej —
spóźnić się na pociąg
zachorować
schować się gdzieś
na wsi
i nie spotkać ciebie
jeśli byśmy się minęli — to
nie byłoby tego wieczoru
u twoich przyjaciół
nie byłoby deszczu
i tej krętej drogi ...
a teraz
zostawiasz mnie
teraz —
wszyscy mnie zostawią
Z cyklu - My i Paryż
autor
promienSlonca
Dodano: 2021-06-10 16:25:39
Ten wiersz przeczytano 2727 razy
Oddanych głosów: 61
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (76)
Wiersz odpowiedni do moich wspomnień ,które odżyły
dziś dzięki fotografii i niestety złym informacjom
dotyczących ludzi z tej fotografii .Smutna refleksja
Między tym, co było - naszą Ziemią Ognistą, a tym, co
już nie ma prawa się zdarzyć - naszą Ziemią Obiecaną,
jest nie-nasza Ziemia Niczyja... I żal...
Wzruszający wiersz, Promyczku.
Pozdrawiam Cię serdecznie :-)
Piękny, wywołujący zadumę wiersz z przecudną muzyką...
Trudno pogodzić się ze stratą najbliższej osoby, nie
wiem jednak co lepsze - "spóźnić się na pociąg" i nie
spotkać miłości, czy spotkać ją i kiedyś stracić
ukochaną osobę. Chyba mimo wszystko lepiej doświadczyć
miłości.
Pozdrawiam Promyczku :)
"gdyby Bóg pozwolił ludziom na zmienianie przeszłości,
przyszłość przestałaby istnieć"
nie wiem kto jest autorem tego powiedzenia, ale nic
dodać nic ująć, tylko
serdecznie Cię pozdrowić )
Im większy ból po stracie tym bardziej uzmysławia nam
jak bardzo byliśmy szczęśliwi, dla jednej takiej
chwili warto było spotkać prawdziwą miłość i to
wszystko przeżyć...pozdrawiam promyczku cieplutko :)
Witaj, Promyczku :-)
Też często myślę, co by było, gdyby... Ale fizycznie
mamy tylko dzień dzisiejszy, przeszłość we
wspomnieniach, a przyszłość - w marzeniach, planach...
I nie jesteś sama :-) :-)
Piękna Twoja liryka, jak zawsze :-)
Pozdrawiam ciepło :-)
To niważne- dziesięc lat, czy czterdzieści cztery.
Czasu nie da się cofnąć, a ja wiem co czujesz.
Także mam czasami takie myśli, lecz nie da się zmienić
biegu życia ani ustrzec bliskich przed tym, co niesie
los. Można jedynie starać się coś zrobić z tym, co
jest nam dane.
Pozdrawiam ciepło.
Trudno jest chciec to co jest niemożliwe, dlatego
trzeba isc
przed siebie, jest tyle innych dróg
Pozdrawiam z podobaniem
:)
*minęli
Cudowny wiersz, który bardzo silnie czuję. Dałabym
wszystko, aby w 2006 i 2016 spóźnić się na pociąg, ale
niestety nie jeżdżę pociągami; kierownicę trzymałam w
rękach... W poincie świetnie metaforyzujesz lęk przed
odrzuceniem, który jest jak samospełniająca się
przepowiednia. Pozdrawiam serdecznie :)
No cóż - wielu chciałoby nacisnąć klawisz "Esc życie",
ale się nie da.
Pozdrawiam i pozytywnie widzę przyszłość twoją, bo
jesteś dobrym człowiekiem.
Czasu nie cofniesz. W sercu na zawsze zostają
wspomnienia. Z nadzieją patrz w przyszłość. Pozdrawiam
cieplutko, miłego dnia:)
nie da się cofnać czasu i tego co kiedyś było
trzeba żyć dalej i uśmiechnąć się do wspomnień
serdeczności:)
Nie ma takiej opcji Promyczku:)
Muzyka Johna Barry'ego to mój ulubiony kawałek, choć
czasami mnie dołuje...
Ale wtedy przywołuję w pamięci zakończenie filmu i...
uśmiecham się.
A Wilczusia mówi, że jesteś członkiem watahy:)
Nie jestem pewny czy by Ci to odpowiadało, ale
pozdrawiamy serdecznie:)