Do bólu majestatyczna

Ranek, spacer z pieskiem, nagle we mnie fale wezbrane

Do bólu majestatyczna, ubrana w spodnie dopasowane,
Jej piesek, ta smycz trzymała jej kształtna ręka śliczna
Spojrzenie jej, jakby spojrzała z okna odsuwając falbanę
Zwinna ona, przyległe spodnie z długimi nogami
Stoimy obaj, ja i mój piesek, stanął i przechodzień
Widzi nas, schyla się nad pieskiem, oczy mgła zachodzi
Rozkosz pewnej części jej ciała, dla oczu słodycz, co mami
Ten widok podniety, dwa wzgórza piękności
Serce zamiera, chwilo trwaj wiecznie, litości

Bądź dziewczyno nad pieskiem schylona
To piękno kobiecej okrągłości ,zachować w wieczności
Za późno, już wstała, z gracją w tych spodniach odchodzi
Idę za nią wpatruje się w nią, w tą część górnych jej spodni
Podniecony żegnam ją wzrokiem, za załomem domu przepadła
Widziałem piękno kobiety, szczególnie to, co pewnie odgadłaś
Tych cudownych miejsc jest wiele w pięknej kobiecie
Dwa wzgórza, to policzki, niżej pod jej szyją, sami wiecie

Patrząc w otchłań jej sylwetki, są jeszcze dwie pary wybrzuszeń
W dotyku, wtedy oczy mgłą zachodzą, doznaje się cudownych wzruszeń
Wzruszenia doznaje się przy każdej kobiecie, nie tylko oceniając jej pagórki

Jej intelekt, wiedzę, zmysłowość, macierzyństwo co wzrusza
Przyjaźń, jej wierność i zdrady w miłości, jej ciuszki
Ale zawsze gdzieś wszystko się kończy na miłosnych wzgórzach.

Autor: slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2023-08-02 Dodano: 2023-08-02 16:25:58

Ten wiersz przeczytano 717 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie