Do Piotra...

Kocham Cię...

Na trawie świeży ślad porannej rosy,
A serca nam pokrywa gęsty kurz...
Więc wplatam moje palce Ci we włosy,
Jak miłość się nam wplata w krańce dusz...

Czasami żal mi trochę deszczu kropli,
Co śmieją się po cichu z nutą strachu...
I zostawiając gdzieś za sobą ślad wilgotny
Ciuchutko, niczym łzy, płyną po dachu...

Daleko nam do siebie... czy to problem?
Czy powód do rozpaczy i do lęku?
To tylko odstąpienie od norm drobne...
I czekam głosu Twego obok dźwięku...

Dziękuję za każdy oddany głos...

autor

Wróżka

Napisany: 2005-03-05 Dodano: 2005-03-05 15:07:58

Ten wiersz przeczytano 1908 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie