Do Twego rozsądku

zawsze jesteśmy współwinni,moim zdaniem,nie jest
tak,że tylko jedna strona jest cacy,a druga be,chociaż
druga może być czasem bardziej be.Z natury rzeczy
lubimy innych obwiniać,a siebie wybielać.
Sądzę,że w trzeciej zwrotce napisałabym utonęliśmy w
zakłamaniu,uparcie...
Chyba nie ma słowa upartość,raczej zawziętość,tak
sądzę.
Pozdrawiam ciepło:)

Bardzo smutne są Twoje teksty i piekne. Dobranoc

Drodzy Mili każde z Was ma rację. Samo życie w
praktyce napisało te słowa. Może pogubiłem się ze
składnią ale już taki jestem. Ci którzy rozumieją moje
słowa zapraszam po więcej. I proponuje wiersz ''O
miłości i innych demonach - czyli opowieść
rozbitka'' Pozdrawiam

Masz rację. Nigdy nie jest za późno aby posklejać
szczątki. Ciekawy wiersz, z życia wzięty. Pozdrawiam:)

Jest coś w tym co piszesz, jakaś przeszłość .

Każdemu z nas takie "COŚ" się przytrafiło i
przytrafiało- ale życia dla wielu by przebaczać jest
za mało.
Rozwiały się marzenia, odeszły w zapomnienia, wracają
jak bumerang w chwilach zwątpienia.
Za późno by sklejać szczątki, byliśmy w sobie
nierozsądni, nie osłuchaliśmy głosów rozsądku, które
odzywały się w dali.
Świadomość ze się samemu zawiniło, nawet po latach nie
trafia do rozsądku, tak jak dawniej winna była druga
strona, i wszystko w porządku.
Choć dusza prosi o przebaczenie i łaskę istnienia
Oczy w lustrze mówiące wszystko
Nie znoszą szczerości i prawdy
Chcąc obwinić inne odbicie za przeszłość.
Taka nasza natura przez życie ja nosimy- po prostu w
nas nie ma winy.
Winna była ona i to się potwierdza, ale, właśnie to
ale -wtedy zimni głusi, nie mieliśmy serca
Refleksja - ciekawie podane - gratuluję i pozdrawiam

Rozwiały się marzenia
Po wielkim wybuchu które nas dotknęło

Utonęliśmy w morzu negatywnej energii

Okazać miłość to jak przyznać się
do własnej słabości

głos nie należy już do nas
za późno by sklejać szczątki
szepcących w oddali

jakoś zniosło mnie w tę stronę:-)