Dobroć
Dobroć to siostra miłości,
mieszka w sercu szczerym czułym.
W oczach jej piękno osobowości,
patrzy na innych wzrokiem anielim.
W dobroci siła gestów uczynnych,
w ramionach troska przytulenia.
Uciszenie huraganów zawiłych,
pokona zło oddali utrapienia.
Pomoże samotności hardość rozczuli,
roztkwili smutek płacz rozweseli.
Ukoi rozpacz rozjaśni czarne chmury,
nakarmi głodnych okruchy podzieli.
Szaleństwo ochłodzi ostudzeniem,
nałoży płaszcz na zziębnięte plecy.
Zrządzeniem swojej woli da nadzieję,
duszę zrezygnowaną czułością uleczy.
autor
Tenia
Dodano: 2015-03-18 09:12:05
Ten wiersz przeczytano 6027 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (20)
Ładnie i czule o dobroci Tereniu ,pozdrawiam
Oby w kazdym sercu ta dobroć była. Miłego Tereniu:-)
Dobroć, jakże deficytowy podmiot
w dzisiejszych czasach Tereso.
Dobry temat dla wiersza i dobry
wiersz w Twoim wykonaniu.
My poeci dobroć znamy odróżniamy ją od złego tylko
czasem ją chowamy miejmy serce dla bliźniego
Piękny wiersz o dobroci Teresko. Tylko czułe serce
potrafi kat pięknie napisać. Pozdrawiam serdecznie.