Dobroć i Gniew

Miał na imię Gniew
Złość to jego drugie imię.
Nie miał nikogo bliskiego
Tylko Mękę na całe życie.
Każdego miał dość,
Nie cierpiał nikogo.
Sam snuł się między ludźmi.
Czegoś mu brakowało...

Ze wzrokiem wbitym w ziemię
Zapoznawał ludzi z Gniewem.
Gdy tak świat poszarzał
Od brudu jego łez
Zobaczył ją.
Dobroć ją nazywano.

Była piękna, czysta, szlachetna.
Wiedział, że to ona-
Ta w sercu pustka.
Spojrzał na nią,
Uśmiechnęli się...
Nie wiesz jak Miłość powstała?
Teraz już wiesz.

autor

chcialabym...

Napisany: 2007-03-29 Dodano: 2007-03-30 20:38:59

Ten wiersz przeczytano 513 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Romantyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie