Domek z kart

Żyjemy razem - ja i ty ma miła
W domu wspaniałym, wyniosłym, karcianym
Wznosiłem go w pocie czoła
Każdego wieczoru wspólnego, każdej nocy bezsennej
Umeblowałem ścian nagie twarze
Życie w nie tchnąłem myślą naiwną
W chwilach pogodnie przeżywanych
Złudzeniem bezpieczeństwa obrastaliśmy
Nie widząc grożącego niebezpieczeństwa
Pierwsze czarne chmury nad domem naszym przemknęły -
Cicho, zdradliwie, kryjąc swe zamiary
Po chwili jednak prozą życia
W pierwszej kropli deszczu zamkniętej
Obmyły nasz karciany dom
Jego ściany wilgocią nabrzmiały i upadły
Razem z nadzieją na wspólne jutro

autor

zawiedziony

Napisany: 2002-03-21 Dodano: 2005-05-29 21:36:40

Ten wiersz przeczytano 462 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie