Dorosnąć

14 styczeń 2 tydzień roku
100 metrów od furtki do białych, zamkniętych na 3 zamki drzwi ze złotą klamką
16 rok życia 1 klasa liceum
30 osób w tym 23 nieprzygotowanych i 7 nieobecnych
19 numer 1 dziennik 1 tablica
1 biurko 1 nauczycielka
0 przyjaciół
Świat dokładnie poukładany w 38 szufladach

Nienawidzę liczb! Pasują do dorosłych. A może ja już sama jestem jedną z nich. Coraz częściej pytam: Ile ma lat? Ilu ma braci?
Jaki ma numer domu?
Nie chcę dorosnąć! Ale chyba już za późno ponieważ czuję, a chwilę później już nic nie czuję. Tak jak dorosły. Jestem obojętna na ludzkie problemy. Interesuję się tylko sobą. Egoista-dorosły. Nie widzę między tymi słowami żadnej różnicy.
Widzę dziecko. Uśmiecha się.
Moje jedyne wspomnienie z dzieciństwa.
Nie chcę być poukładana w czyjąś zimną kalkulację.
Wierzę.......
Wierzę, że znajdę źródło pełne miłości i nie będzie zamarznięte, pokryte grubą warstwą śniegu.
Wierzę, że znajdę drzwi do wolności. Zapach drzew, szum liści, świeże powietrze i JA-niewinna i pokorna jak dziecko.
Wierzę....

chciałam podziękować moim przyjaciołom, którzy pomogli w napisaniu tego wiersza!!! wierzę, że zawsze będzie tak jak teraz!!!

autor

olka

Dodano: 2004-09-08 17:23:46

Ten wiersz przeczytano 696 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie