w dowodzie przyjaźni..

wykuję klingę w mroku wyobraźni,
w kuźni poświacie jaskrawoczerwonej,
z niepoliczonych warstw mojej jaźni,
aż w jedno ostrze zostaną złączone..

rozgrzewać je będę wprost do białości,
oczy radować żarem przeczystym,
hartować pod taflą swej świadomości
w skupieniu podniosłym i uroczystym..

wykuję ten miecz w czerni wyobraźni,
by żadnej z mych myśli niesfornych nie trwonić,
w twe dłonie go złożę, w dowodzie przyjaźni,
by mógł cię zawsze przed LĘKIEM obronić..

autor

ash

Napisany: 2006-09-23 Dodano: 2006-09-24 00:01:16

Ten wiersz przeczytano 619 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Rozmarzony Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie