Dróżki ku miłości..przyszłości..
Już nie wiem co robić
W korytarzach pomysłów się gubię
Co rusz nowy tunel się pojawia
Na jego końcu-kolejna zamknięta brama.
Na ścianach szukam wskazówek,pomocy..
A we mnie wybuch emocji się budzi
Nieruchome serce boi się zmącić cisze
Wywołaną odejściem w zacisze
W duszy coś się kłębi
Radość..i..smutek..
Szczęście z domieszką rozpaczy
Toczy walkę o dalsze życie
i stojąc na skrzyżowaniu ślepych zaułków
zastanawia się którą podążyć dróżką..
Ciało boi się smutku-wyczekuje radości
Chce dotrzeć na Alejkę Przyjemności.
Trzymając w ręku mapę-porady przyjaciół
wciąż dąży do "niebiańskiego raju"..
Usiłuje dojrzeć rozkosz przez kraty
Powstrzymujące w działaniu własne
zasady.
Umożliwiające dotarcie do celu-miłości.
Napisany 2007.11.19
autor
Kranek
Dodano: 2007-12-26 00:00:47
Ten wiersz przeczytano 741 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
wszyscy błądzimy po tunelach szukając drogi do
miłości,szkoda ze nie ma tam drogowskazów by znaleść
to jedyną i prawdziwą..aradość i smutek to siostry
dwie i trudno je rozdzielić...bardzo ładny
wiersz..dobrze napisany..
Jeśli to uznasz za dobre obierz tę drogę, co wiedzie
nie najłatwiejszą ścieżką, lecz z zasadami w zgodzie.
Więc szczerze tobie polecam sentencję mi dobrze znaną:
"Gdy na rozstaju dróg żem stanął, wybrałem tę mniej
uczęszczaną" (Erich Frost)
Czasami 'te mapy' nie prowadzą do celu(choć
pomagają).Ale idź przed siebie,z rozwagą rozglądając
się na boki...a sama się przekonasz,że dojdziesz do
tam,gdzie zamierzasz,być może szybciej niż
przypuszczasz . .